18 juli: Portland

Vandaag gaan we naar Portland. Niet zo heel lang rijden (2,5 uur), althans als je Highway nummer 5 volgt naar het zuiden.

Wij rijden de stad uit via de oostkant, richting Washington Lake. Washington Lake ligt in de heuvels en met een prachtig uitzicht over de stad Seattle. Ook de plek waar Kurt Cobain woonde en in 1994 een einde an zijn leven maakte.
Links van het huis is een parkbankje wat nog steeds wordt gebruikt als bedevaart.

We blijven Washington Lake volgen en komen uit op de Highway 5. Het gebied ten oosten van Highway 5 liggen twee grote vulkanische gebieden. Mount Rainier National Park en Mount Saint Helens. Verwacht niet het vulkanische landschap van IJsland. We rijden eigenlijk de hele tijd door prachtige naaldbossen. Overigens de weg die we rijden is niet het hele jaar open en dit jaar pas open gegaan in de eerste week van juli. Je kunt je nauwelijks voorstellen hoe het er dan in de winter uit ziet maar onderweg komen we regelmatig borden tegen die waarschuwen voor extreme winterse weersomstandigheden. De weg blijft omhoog gaan en eindelijk komen we bij een kale top bedekt met sneeuw; de vulkaan. Boven de bovengrens een prachtig gezicht. De vulkaan is 4392 meter hoog en permanent bedekt met een gletsjers. Maar liefst 26 gletsjers. De laatste gedocumenteerd uitbarsting was in 1854.

Op weg naar Mount Saint Helens kom je niet veel meer tegen dan af en toe een klein dorp met een paar huizen. We hebben nog maar een halve tank benzine en vragen ons af of we het gaan redden. De hoogte verschil en de vele bochten maken het dat de auto niet zuinig rijdt. Gelukkig in Randle is een benzine pomp waar we gewoon met onze credit kaart kunnen betalen.

Mount Saint Helens wordt aan de voet van de vulkaan ook omgeven door dichte naaldbossen en is minder hoog (2550 meter hoog) dan Mt Rainier. Maar de kracht van de uitbarsting is zeker niet minder. Nog niet zolang geleden op 18 mei 1980 had de vulkaan een verwoestende uitbarsting waarbij 57 mensen om het leven kwamen en 200 huizen, 47 bruggen, 24 km spoorweg en 300 km werden weggevaagd.
De rivieren in dit gebied vervoeren nog dagelijks tonnen vulkanisch as wat de rivieren grijszwart maakt.

In de avond komen komen we eindelijk aan in Portland. Portland als je het vergelijkt met Seattle heeft geen indrukwekkende ” skyline”. Het is een kleine stad met niet meer dan 600.000 inwoners.

17 juli: Seattle

Om vier uur ben ik even wakker geworden, maar daarna heb ik weer lekker doorgeslapen tot zeven uur. De zon schijnt en het beloofd een mooie dag te worden. Seattle is een drukke stad (niet zo druk als New York) met veel verkeer en mensen met een koffie in de hand op weg naar hun werk. Eigenlijk niet anders dan iedere andere grotere stad in Amerika.

We nemen de eerste Hop-on Hop-off bus die rijdt. Op deze manier krijg je een goed beeld van de stad en worden je ook nog leuke dingen verteld die je anders uit een boekje had moet lezen. Met de bus zijn we de hele dag op pad en we stappen op een aantal plekken uit.
Pike Public Market, een markt met heel veel lokale versproducten, eetgelegenheden en muziek. Je kunt het goed vergelijk met Granville Island in Vancouver. Beetje alternatief maar wel druk.
The Space Needle, een toren aan de rand van de stad van bijna 185 meter hoog. Gebouwd ter gelegenheid van de wereldtentoonstelling in 1962. Overigens gaat er een monorail vanuit het centrum in 90 seconden naar deze plek.
Experience Music Project Museum of beter bekend als Mopop is gewijd aan sciencefiction, popmuziek en popcultuur en staat naast The Space Needle. Bands uit Seattle zoals Nirvana, Jimmy Hendriks, Pearl Jam, Soundgarden en Alice in Chains komen natuurlijk voorbij in het museum.
Kortom Seattle is een leuke overzichtelijke stad die zeker voor 1 dag een heleboel te bieden heeft.

16 juli: Seattle

Lekker geslapen, een goede nacht gehad en weinig last van onze jetlag. We zijn al meerdere keren in Vancouver geweest dus vandaag staat in het teken van relaxen. En waar kun je dat beter doen dan in Stanley Park?  Het grootste stadspark van Noord-Amerika waar bomen staan die wel 100 meter hoog zijn. Je hoeft geen toegang te betalen en het park is super toegankelijk. Midden in de stad en toch in de natuur is een bijzondere combinatie.

In Stanley Park heb je het “Sea Aquarium”, de totempalen, en een waterspeeltuin. En zeker dat laatste is een ware traktatie voor de kleinste (Robin 4).

Rond 17:00 uur besluiten we om Vancouver achter ons te laten en naar Seattle te rijden voor onze overnachting. De trip zou ongeveer een 2,5 uur moeten duren maar we moeten ook nog door de douane heen bij de grens met Amerika. En die wachttijden kunnen best wel oplopen.

Op de borden voor de grensovergang staat dat de wachttijd 5 minuten is. Ik weet niet hoe ze aan die theorie komen maar wij hebben er 40 minuten over gedaan.  En dan eindelijk sta je op de grens met de paspoorten bij de hand. De douanier kijkt ons niet aan, stelt wat vragen en kijkt met gefronst gezicht op haar scherm.  Het lijkt er op dat er iets niet in orde is.  We worden naar binnen begeleid.
Blijkt dat we we geen ESTA formulieren hebben. Maar volgens de site van de overheid heb je alleen een ESTA nodig als je via de lucht of via het water Amerika binnenkomt. De douanier beaamde dat maar toch moesten we formulieren invullen en betalen (US$ 30). Ach ja wat doe je!?

Seattle is niet ver meer. Langzaam zie je de skyline tevoorschijn komen aan de horizon. De snelweg loopt door de stad dus je bent zo in het centrum. We zitten in het Kimpton Vintage Hotel. Een leuk en niet al te groot hotel midden tussen allerlei restaurantjes en op loopafstand van de bezienswaardigheden.

Hapje eten en dan snel naar bed, morgen wordt een drukke dag.